Η δική μου ιστορία είναι κάπως αστεία και ξεκινάει απο ένα τηλεφώνημα που έγινε για μια αγγελία.

Πριν απο κάποια χρόνια λοιπόν έψαχνα για δουλειά. Το επάγγελμα μου; Γραφίστας. Στις αγγελίες όπως θα έχουν δει όσοι είναι στον κλάδο μου, ειδικά παλαιότερα, όταν μια εταιρεία έψαχνε για γραφίστα, σχεδόν πάντα ζητούσε κοπέλες…! Έψαχνα αρκετό καιρό για δουλειά και είχα απογοητευτεί. Kάποια στιγμή λοιπόν ο πατέρας μου, πήρε την εφημερίδα και άρχισε να διαβάζει και αυτός τις αγγελίες. Σε μια απο αυτές έγραφε ότι απο μια εταιρεία ζητείται γραφίστρια. Με ρώτησε αν τους έστειλα βιογραφικό και του εξήγησα ότι δεν θα το έκανα απο την στιγμή που διευκρινίζουν στην αγγελία ότι ψάχνουν για κοπέλα. Ο πατέρας μου με πίεσε να τους καλέσω όπως και να ‘χει αλλά εγώ ήμουν ανένδοτος…

Την επόμενη ημέρα και χωρίς να το γνωρίζω ο πατέρας μου πήρε την πρωτοβουλία να τηλεφωνήσει στην συγκεκριμένη εταιρεία (είναι απίστευτα πεισματάρης) και ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος:

Π = Ο πατέρας μου, Ε = Η εταιρεία (και λίγο πιο συγκεκριμένα η γυναίκα του ιδιοκτήτη)

Π: «Καλημέρα σας»

Ε: «Καλημέρα σας»

Π: «Σας τηλεφωνώ για την αγγελία που έχετε βάλει…, απο ότι διαβάζω ζητάτε άτομα για γραφιστική δουλειά»

Ε: «Μάλιστα, ενδιαφέρεστε για την θέση;»

Π: «Όχι εγώ προσωπικά, για τον γιό μου σας τηλεφωνώ. Απο ότι είδα, στην αγγελία σας ζητάτε κοπέλα, αυτό είναι απόλυτο ή μπορούν να στείλουν και άντρες το βιογραφικό τους;»

Ε: (μετά απο μια μικρή παύση και έναν περίεργο ήχο σαν μουρμουρητό)… «Εεεε, όχι φυσικά, μπορούν και άντρες να στείλουν βιογραφικό. Είστε σίγουρος ότι αυτό γράφει στην αγγελία;»

Π: «Ναι κυρία μου, έχω μπροστά μου την εφημερίδα με την αγγελία σας»

Ε: «Μάλιστα, …όχι δεν ψάχνουμε αποκλειστικά για γραφίστρια, πείτε στον γιό σας να περάσει αύριο στις 10:00 το πρωί. Πείτε μου το όνομα του σας παρακαλώ»

Π: «Ονομάζεται ………………….. Σας ευχαριστώ πολύ, να είστε καλά»

Ε: «….και εγώ σας ευχαριστώ…»

Φαντάζομαι ότι καταλάβατε τι είχε γίνει. Ο σύζυγος της κυρίας είχε βάλει την αγγελία και χωρίς να την ενημερώσει, έγραψε ότι ζητάει «γραφίστρια», (ο λόγος φαντάζομαι ότι είναι αυτονόητος).

Απο το τηλεφώνημα του πατέρα μου, η σύζυγος του αντιλήφθηκε τι είχε γίνει και γι’αυτό μου έκλεισε άμεσα και το ραντεβού. Πήγα λοιπόν την επόμενη ημέρα στην συνέντευξη και γνώρισα τον σύζυγο της κυρίας (και ιδιοκτήτη της εταιρείας). Μπορώ να πω ότι ήταν ιδιαίτερα «μαζεμένος» εώς αρκετά αγχωμένος καθ’ όλη την διάρκεια της συνέντευξης, η οποία μπορώ να πω ότι ήταν αρκετά σύντομη! Η σκέψη μου ήταν στον πατέρα μου… Με ένα τηλεφώνημα μου έκλεισε ραντεβού για δουλειά και ταυτόχρονα «κάρφωσε» τον άνθρωπο στην γυναίκα του…! Τελικά πήρα την θέση και δεν χρειάστηκε πολύς καιρός για να καταλάβω ότι η σύζυγος του ήταν απίστευτα ζηλιάρα και προφανώς ο λόγος που με προσέλαβαν ήταν το τηλεφώνημα του πατέρα μου και η διευκρίνηση σχετικά με το «φύλο» του υπαλλήλου που θέλανε.

Στο τέλος μείναμε όλοι ικανοποιημένοι (εκτός φυσικά απο το νέο μου αφεντικό…!). Εγώ γιατί βρήκα δουλειά, έστω και λόγω της ιστορίας που προηγήθηκε, ο πατέρας μου διότι ήταν περήφανος και είχε να μου λέει για αρκετούς μήνες μετά, ότι πρέπει πάντα να προσπαθώ, να ρισκάρω και να μην είμαι ντροπαλός και φυσικά η σύζυγος του νέου μου αφεντικού για το λαυράκι που έβγαλε….!

Το ηθικό δίδαγμα: Στείλτε το βιογραφικό σας οπουδήποτε πιστεύετε ότι πληρείτε τις προϋποθέσεις της διαθέσιμης θέσης εργασίας. Δεν έχετε να χάσετε τίποτα, στην χειρότερη περίπτωση να μην σας απαντήσουν.

Γιώργος