Στα άρθρα σας περιγράφετε πως να προετοιμαστούμε για μια συνέντευξη, τι πρέπει να πούμε και τι να φορέσουμε. Δίνετε συμβουλές και καλά κάνετε για όλους όσους ψάχνουν δουλειά. Όμως στην Ελλάδα του 2012 όλα αυτά ίσως να είναι περιττά! Ποιά προετοιμασία και ποιές συμβουλές… ΟΛΑ έχουν πλέον ισοπεδωθεί.

Έχω πτυχίο και πολύ μεγάλη προϋπηρεσία στο αντικείμενο μου. Στέλνω το βιογραφικό μου σε αγγελίες σχετικές με την εμπειρία μου. Έχω περάσει απο αρκετές συνεντεύξεις τους τελευταίους μήνες αλλά είμαι ακόμη στην αναμονή για τις οριστικές απαντήσεις σχετικά με το αν θα με επιλέξουν ή όχι (ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δεν σου τηλεφωνούν σχετικά άμεσα ή γιατί δεν στέλνουν έστω ένα email αναφέροντας ότι επιλέξανε κάποιον άλλον).

Έστειλα πριν απο λίγες ημέρες το βιογραφικό μου σε μια εταιρεία που ζητούσε «Στελέχη Πωλήσεων». Μου τηλεφώνησαν εχθές για να περάσω σήμερα απο συνέντευξη. Πήγα λοιπόν και έζησα την Ελλάδα του 2012 στο μεγαλείο της καθώς και το σημείο που έχουν φτάσει όλους τους άνεργους νέους με πτυχία, μεταπτυχιακά και προϋπηρεσία.

Μόλις έφτασα στην εταιρεία δεν κατάλαβα κατευθείαν περί τίνος πρόκειται. Όσο περίμενα στην αίθουσα αναμονής συνειδητοποίησα ότι είχαν σχέση με telemarketing (ουσιαστικά αυτό είναι 100% το αντικείμενο τους). Στα 20 λεπτά που περίμενα, έβλεπα να ανοίγουν κάποιες πόρτες και απο μέσα ακουγόταν ένα απίστευτο βουητό (ήταν οι αίθουσες που τηλεφωνούσαν στους υποψήφιους πελάτες). Να κάνω μια «παρένθεση» στην ιστορία μου και να σας πω ότι δεν με ενόχλησε ότι το αντικείμενο της εταιρείας ήταν το telemarketing, ούτε έχω κάτι με τα άτομα που το κάνουν, ίσα ίσα θεωρώ ότι είναι μια πολύ δύσκολη και ψυχοφθόρα εργασία. Δεν μπορούν να την κάνουν όλοι, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Το θέμα μου και η απογοήτευση μου ήρθε την ώρα του «group interview»…!

Περίμενα λοιπόν εγώ, μαζί με 25 ακόμη άτομα τουλάχιστον ώσπου κάποια στιγμή ήρθε ένας κύριος και λέει «Όσοι είναι για την εκπαίδευση να περάσουν στον επάνω όροφο». Έβλεπα με απορία τα άτομα που τον ακολούθησαν (φοιτητές, μεγάλες κυρίες, νέοι, άτομα όλων των μορφωτικών επιπέδων). Σε λίγα λεπτά μείναμε 7 άτομα και είναι περιττό να σας αναφέρω ότι ήμουν κυριολεκτικά «σαν την μύγα μέσα στο γάλα» καθώς φορούσα κοστούμι, είχα χαρτοφύλακα μαζί μου και γενικά δεν κολλούσα ΚΑΘΟΛΟΥ στο όλο σκηνικό! Κοιτάζοντας τους υπόλοιπους σκεφτόμουν πως μπορούν να έρχονται με σκισμένα τζην σε μια συνέντευξη και σίγουρα όλοι οι υπόλοιποι θα έλεγαν για εμένα «Που πας με το κοστούμι ρεεεε!». Εντελώς σουρεαλιστικές καταστάσεις…!

Σκεφτόμουν ότι αποκλείεται να περιμένουμε όλοι για την ίδια θέση. Μετά απο όλα όσα είχα δει αυτά τα 20 λεπτά, είχα ακόμη ελπίδες ότι κάτι δεν είχα καταλάβει καλά και ότι δεν ήταν το αυτονόητο αυτό που μου συνέβαινε.

Τελικά συνέβει το «αυτονόητο»! Πήγαμε όλοι σε ένα γραφείο και μας ζήτησαν να μιλήσουμε για τον εαυτό μας και να αναφέρουμε αν έχουμε κάνει ποτέ telemarketing (ο καθένας πήρε τον λόγο για λιγότερο απο 1 λεπτό). Εγώ και ακόμη ένας είχαμε πτυχίο, οι υπόλοιποι είχαν απολυτήριο λυκείου και κανείς δεν είχε ξανακάνει την συγκεκριμένη δουλειά!  Δεξιά μου καθόταν μια κυρία 50 ετών που διέκοπτε συνεχώς (απο την νευρικότητα της) και αριστερά μου μια κοπέλα 27 ετών που δυστυχώς έτρεμε ολόκληρη απο το άγχος της. Το στομάχι μου είχε γίνει κόμπος διότι αντιλαμβανόμουν την ανάγκη για εργασία όλων όσων βρισκόντουσαν στο συγκεκριμένο τραπέζι, ένιωθα το άγχος μας και συνάμα έβλεπα και εμένα να κάθομαι εκεί…, επαγγελματίας, φορώντας κοστούμι, διαβασμένος για τις πιθανές ερωτήσεις που θα μου έκαναν, με μεγάλη εμπειρία και γνώση της αγοράς αλλά κυρίως με ανάγκη να εργαστώ (όπως όλοι μας).

Οι πληροφορίες που πήραμε απο τον κύριο που μας μιλούσε ήταν σύντομες αλλά περιεκτικές… ωράριο, μισθός και 2 λόγια για τις υπηρεσίες που θα πουλάμε…! Τίποτα άλλο, καμία διαφοροποίηση σε σχέση με την προϋπηρεσία μας. Ο μισθός ίδιος για όλους, με ή χωρίς πτυχίο. Φυσικά καμία αναφορά για την αγγελία που εγώ προσωπικά απάντησα, οπότε δεν μπήκα κάν στην διαδικασία να το κάνω θέμα καθώς ήμουν ήδη διαφοροποιημένος απο τους υπόλοιπους απο την εμφάνιση μου και μόνο. Μέσα μου αισθανόμουν ότι θα εκραγώ… Σπουδάζεις για τόσα χρόνια, δουλεύεις, μαθαίνεις και μετά απο τόσο κόπο βρίσκεσαι στο απόλυτο μηδέν.

Η κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα βολεύει απίστευτα πολύ όλους τους εργοδότες καθώς έχουν την πολυτέλεια τις επιλογής απο δεκάδες βιογραφικά. Δεν τους νοιάζουν οι σπουδές και η προϋπηρεσία σου, θα σε εκμεταλλευτούν διότι ξέρουν ότι έχεις ανάγκη. Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις αλλά είναι ελάχιστες. Στην συγκεκριμένη εταιρεία σίγουρα δέχονται καθημερινά δεκάδες βιογραφικά, μπορεί να παίρνουν άτομα με 2μήνη σύμβαση και να τους διώχνουν για να μην δίνουν αποζημιώσεις, δεν γνωρίζω τι κάνουν, αλλά σίγουρα έχουν την πολυτέλεια να σε καλέσουν και να σε βάλουν στο ίδιο «τσουβάλι» με όλους!

Δυστυχώς είμαστε η γενιά που ζούμε τις συνέπειες απο όλα τα λάθη του παρελθόντος, δυστυχώς ίσως τα πράγματα να γίνουν χειρότερα στο άμεσο μέλλον. Δυστυχώς σήμερα είδα για μια ακόμη φορά πόσο αναλώσιμοι είμαστε όλοι μας.

Συγνώμη αν σας κούρασα, ήθελα απλά να μοιραστώ μαζί σας την σημερινή μου εμπειρία. Καταλαβαίνετε γιατί σας είπα ότι οι συμβουλές σας είναι μεν πολύ καλές, αλλά στην Ελλαδα του 2012 τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα και η προετοιμασία για την συνέντευξη που πιθανόν να έχεις είναι μέν σημαντική αλλά τις περισσότερες φορές δυστυχώς είναι εντελώς άχρηστη.

Παναγιώτης Λ.